Wat is je rol binnen ARQ en hoe ben je hier terechtgekomen? 

Sinds 2022 werk ik voor Stichting Pelita en Stichting 1940-1945 op de binnendienst, partners van ARQ. Mijn werk is een soort van loketfunctie: ik beantwoord allerlei vragen van oorlogsgetroffenen (1e en 2e generatie) uit de Tweede Wereldoorlog, mensen die in voormalig Nederlands-Indië hebben gewoond, verzetsmensen, maar ook Roma, Sinti of Joodse mensen. Vaak gaat het om aanvragen voor hulpmiddelen of financiële hulp. In sommige gevallen breng ik een huisbezoek en schrijf een rapport voor de aanvraag.   

Ik wilde heel graag bij Pelita werken. Ik heb culturele antropologie gestudeerd en mijn voorouders komen uit voormalig Nederlands-Indië. Ik hield de vacatures goed in de gaten en solliciteerde direct op mijn huidige functie. 

Wat maakt dat jij met een goed gevoel naar je werk komt (of weer naar huis gaat)? 

Elke dag is anders en dat maakt mijn werk juist zo interessant. Ik probeer iedereen zo goed mogelijk te helpen. Sommige mensen zijn zeer emotioneel en als het dan lukt om hen te kalmeren, dan geeft me dat een goed gevoel. Zo kunnen zij hun verhaal kwijt en draag ik bij aan dat zij zich beter in hun vel voelen. 

Zo was er bijvoorbeeld een client die helemaal overstuur raakte door iets wat hij op tv had gezien over de oorlog in Oekraïne. Hij had zijn emoties jarenlang onderdrukt en wilde aanvankelijk geen hulp. Na een uur gaf hij echter aan zich een stuk beter te voelen door ons gesprek. Dat raakte me!  

Hoe ziet jouw team eruit?  

Omdat de doelgroep kleiner wordt, is ons team ook wat kleiner: we zijn nu met vijf mensen. De meeste collega’s hebben veel ervaring. We overleggen wekelijks over de casussen en ik kan altijd met hen sparren, ook wanneer ik de verhalen soms mee naar huis neem. Het team begrijpt dat en dat biedt steun. 

Wat weten we niet van jou dat leuk is om te delen? 

Sinds een paar jaar volg ik Maleise les. Dat is best lastig, omdat de taal beknopt is en veel woorden worden weggelaten, maar ik kan me intussen redelijk goed verstaanbaar maken. 

Daarnaast heb ik mijn opa (90) geïnterviewd over zijn leven en daar een boekje van gemaakt voor de familie. Hij vond het heel fijn dat zijn levensverhaal zo is vastgelegd.   

Heb je een gouden tip voor sollicitanten? 

Het is heel leuk om hier te werken. Ik zou zeggen niet te zenuwachtig zijn, gewoon jezelf blijven, dan komt alles wel goed.