Sinds 2022 werkt Jan-Paul als basispsycholoog bij ARQ, waar hij zich richt op de doelgroep beroep & trauma.
Denk aan politiemensen, veteranen en brandweerlieden. Daarnaast geeft hij namens ARQ Academy CAPS-trainingen. Deze trainingen leren hoe je gestructureerd een interview voert om te beoordelen of iemand PTSS heeft, en zo ja, in welke mate.
Dat was een lange weg. Na mijn MBO ben ik bij Defensie gaan werken, maar na een aantal jaren besloot ik daarmee te stoppen. Vervolgens kwam ik tijdens een lange wereldreis tot de conclusie dat het tijd was voor een nieuwe uitdaging, en besloot ik psychologie te gaan studeren. Een vriend die stage liep bij ARQ wees mij op een vacature. Ik kende ARQ niet, maar toen ik me verdiepte in hun geschiedenis en de uitdagende doelgroepen waarmee ze werken, besloot ik direct te solliciteren. Tijdens mijn sollicitatiegesprek voelde het meteen als thuiskomen. Op dat moment wist ik: dit is wat ik wil!
Absoluut! Toen ik begon, had ik geen relevante werkervaring, maar ik kreeg meteen de kans om verschillende behandelingen te doen: van Imaginaire Exposure en NET (Narratieve Exposure Therapie) tot EMDR en 3MDR. Dankzij extra trainingen en supervisie heb ik in korte tijd enorm veel geleerd.
Wat ik ook erg waardeer, is dat je hier niet hoeft te doen alsof je alles al weet. Dat wordt niet van je verwacht. Je wordt gewaardeerd zoals je bent, en dat motiveert enorm.
Ik begin binnenkort met de GZ-opleiding! Daarvoor moest ik solliciteren en gelukkig ben ik aangenomen. Vorig jaar was ik er nog niet klaar voor, maar de feedback die ik toen kreeg, heeft me geholpen om mezelf te verbeteren. Nu voelt het echt als het juiste moment. Ik ben ontzettend blij met deze kans!
Zeker weten. ARQ is een hele fijne werkgever. Ik voel me veilig en gewaardeerd door mijn collega’s. Het werk is zwaar, maar het geeft veel voldoening om onderdeel te zijn van iemands herstel. Bij ARQ krijg je de ruimte en autonomie om je werk goed te doen, en ze stimuleren je om je kracht in te zetten. De combinatie van bevlogenheid en expertise maakt ARQ uniek.
Ja, een verhaal dat me altijd zal bijblijven, gaat over een patiënt die door haar werk getraumatiseerd was. Ze kon niet meer naar water kijken en durfde niet met haar kind naar zwemles te gaan. Samen stelden we een angsthiërarchie op: we begonnen klein, met het kijken naar een plaatje van water, en werkten uiteindelijk toe naar het echte water.
Ik had alleen niet gedacht aan de timing. Toen we zover waren, was het november en moesten we het buitenwater in. Het was ontzettend koud, maar het werkte! Uiteindelijk kon ze weer met haar kind naar zwemles. Dat zijn de momenten waarop je beseft dat kleine stappen een groot verschil maken.